ای دل بی‌بهره از جلال الدین محمد مولوی غزل 1209

1 ای دل بی‌بهره از بهرام ترس وز شهان در ساعت اکرام ترس

2 دانه شیرین بود اکرام شاه دانه دیدی آن زمان از دام ترس

3 گر چه باران نعمتست از برق ترس شاد ایامی تو از ایام ترس

4 لطف شاهان گر چه گستاخت کند تو ز گستاخی ناهنگام ترس

5 چون بخندد شیر تو ایمن مباش آن زمان از زخم خون آشام ترس

6 ای مگس دل با لب شکر مپیچ چشم بادامست از بادام ترس