بشنو ای عاشق سرمست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 807

1 بشنو ای عاشق سرمست هوا را بگذار رو به درگاه خدا آر و ریا را بگذار

2 دردمندانه بیا دُردی دردش در کش ور تو را درد دلی نیست دوا را بگذار

3 گوشهٔ خلوت میخانه اگر می‌جوئی عاشقانه به طلب هر دو سرا را بگذار

4 بر سر دار فنا نه قدمی مردانه بلکه از من شنو و دار بقا را بگذار

5 فازغ از هر دو سرائیم خدا می‌داند گر تو اینها طلبی صحبت ما را بگذار

6 کشتهٔ عشق حیات ابدی می‌یابد گر مرا می‌کشد آن یار خدا را بگذار

7 بندهٔ سید ما از دو جهان آزاد است چه کنی فقر و غنا فقر و غنا را بگذار