بشنو این نکته که خود را از حافظ شیرازی غزل 481

1 بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

2 آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

3 گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی

4 تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

5 اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی

6 خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی

7 کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی

8 ای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی