1 سرمست درآمد از سر کوی ناشسته رخ و گره زده موی

2 وز بی خوابی دو چشم مستش چون مخموران گره بر ابروی

3 ترک فلکش به جان همی گفت کای من ز میان جانت هندوی

4 فریاد کنان فلک که احسنت کو چشم که بنگرد زهی روی

5 پیش لبش آب خضر شد خاک زیر قدمش بهشت شد کوی

6 دل زار به های های بگریست می‌گفت به های های کای هوی

7 یکدم بنشین که این دل مست چون باد همی رود به هر سوی

8 جان می‌خواهد ز هر کسی وام بر روی تو می‌دهد به صد روی

9 عطار تویی و نیم جانی با دوست به نیم جان سخن گوی