تا مشک سیاه از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 12

1 کهی بلند و بر او قلعه ای نهاده بلند بلندهای جهان زیر و، او ز جمله زبر

2 باستواری زر بخیل در دل خاک بپایداری نام سخی میان بشر

1 هجا کردست پنهان شاعران را (قریع) آن کور ملعون چشم گشته

1 خواجه بزرگست و مال دارد و نعمت نعمت و مالی که کس نیابد از آن کام

2 بخلش آنجا رسیده است که نگذاشت شوخ بگرمابه بان و موی به حجام

1 دل دوش هزار چاره سازی میکرد با وعده دوست عشقبازی میکرد

2 تا بر کف پای تو تواند مالید دل را همه شب دیده نمازی میکرد

1 جغد که با باز و با کلنگان پرد بشکندش پر و مرز گردد لت لت