از خواب جامه چاک و پریشان از اهلی شیرازی غزل 1265

1 از خواب جامه چاک و پریشان برآمده صبح قیامتش ز گریبان برآمده

2 ای مردم دو دیده به کشتی چشم من بنشین که از فراق تو طوفان برآمده

3 دور از گل رخ تو چو مجنون گریستم چندانکه گل ز خار مغیلان برآمده

4 هرگه که آهی از غم داغت کشیده ام دودی ز خرمن مه تابان برآمده

5 تا خط دمید گرد رخ روحپرورت چون من هزار سوخته از جان برآمده

6 جان خوش بود بپای تو دادن بهر طرف هرجا که بیتو مانده پریشان برآمده

7 اهلی چو کوهکن چه کنی ناله از هلاک کاین کار سخت برتو خوش آسان برآمده