پیش تو مرا شرم و حیا خواهد کشت از اهلی شیرازی رباعی 181

1 تا دیده ام بخواب شبی بوتراب را چشمم دگر بخواب ندیده است خواب را

2 شاه نجف که نقد وجودست در جهان گنج وجود اوست جهان خراب را

1 ای برده هزار دل به یک نرگس مست مرغ دل کس ز دام زلف تو نجست

2 بهر عدویت ز پنج انگشت اجل استاده زمانه پنج شمشیر بدست

1 نه تاب وصل و نه صبرم کز و کناره کنم دلم دست بخواهد شدن چه چاره کنم

2 ز دل بتنگ چنانم که خواهمش آرم ز چاکسینه یرون و هزار پاره کنم