از گرد راه دل بامید تو شاد از اهلی شیرازی غزل 471

1 از گرد راه دل بامید تو شاد بود کایی مگر سوار دریغا که باد بود

2 مردم چو قصد پرسش من کردی ای طبیب قصد تو خود هلاک من نا مراد بود

3 نگشود از ابروی تو دلم گرچه زان کمان چشم امید منتظر صد گشاد بود

4 ساقی من آن نیم که تو جامی مگر دهی این جرعه شراب ز یاران زیاد بود

5 اهلی کجا و یاد وصال تو از کجا این بس بود که در خیال تو آمد بیاد بود