پیام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1357

1 پیام کرد مرا بامداد بحر عسل که موج موج عسل بین به چشم خلق غزل

2 به روزه دار نیاید ز آب جز بانگی ولیک عاقبت آن بانگ هم رسد به عمل

3 سماع شرفه آبست و تشنگان در رقص حیات یابی از این بانگ آب اقل اقل

4 بگوید آب ز من رسته‌ای به من آیی به آخر آن جا آیی که بوده‌ای اول

5 به جان و سر که از این آب بر سر ار ریزد هزار طره بروید ز مشک بر سر کل

6 شراب خوار که نامیخت با شراب این آب کشد خمار پیاپی تو باش لاتعجل