می‌فرماید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1970

1 از علی آموز اخلاص عمل شیر حق را دان مطهر از دغل

2 در غزا بر پهلوانی دست یافت زود شمشیری بر آورد و شتافت

1 هر طعامی کآوریدندی بوی کس سوی لقمان فرستادی ز پی

2 تا که لقمان دست سوی آن برد قاصدا تا خواجه پس‌خوردش خورد

1 رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را فروبرید ساعدها برای خوب کنعان را

2 چو آمد جان جان جان نشاید برد نام جان به پیشش جان چه کار آید مگر از بهر قربان را

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو