1 گفت پیغامبر که ان فی البیان سحرا و حق گفت آن خوش پهلوان

2 هین مکن جلدی برو ای بوالکرم مسجد و ما را مکن زین متهم

3 که بگوید دشمنی از دشمنی آتشی در ما زند فردا دنی

4 که بتاسانید او را ظالمی بر بهانهٔ مسجد او بد سالمی

5 تا بهانهٔ قتل بر مسجد نهد چونک بدنامست مسجد او جهد

6 تهمتی بر ما منه ای سخت‌جان که نه‌ایم آمن ز مکر دشمنان

7 هین برو جلدی مکن سودا مپز که نتان پیمود کیوان را بگز

8 چون تو بسیاران بلافیده ز بخت ریش خود بر کنده یک یک لخت لخت

9 هین برو کوتاه کن این قیل و قال خویش و ما را در میفکن در وبال