1 گفت فرعونش چرا تو ای کلیم خلق را کشتی و افکندی تو بیم

2 در هزیمت از تو افتادند خلق در هزیمت کشته شد مردم ز زلق

3 لاجرم مردم ترا دشمن گرفت کین تو در سینه مرد و زن گرفت

4 خلق را می‌خواندی بر عکس شد از خلافت مردمان را نیست بد

5 من هم از شرت اگر پس می‌خزم در مکافات تو دیگی می‌پزم

6 دل ازین بر کن که بفریبی مرا یا به جز فی پس‌روی گردد ترا

7 تو بدان غره مشو کش ساختی در دل خلقان هراس انداختی

8 صد چنین آری و هم رسوا شوی خوار گردی ضحکهٔ غوغا شوی

9 همچو تو سالوس بسیاران بدند عاقبت در مصر ما رسوا شدند