گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 152

1 گفت نه نه من حریف آن میم من به ذوق این خوشی قانع نیم

2 من چنان خواهم که هم‌چون یاسمین کژ همی‌گردم چنان گاهی چنین

3 وارهیده از همه خوف و امید کژ همی‌گردم بهر سو هم‌چو بید

4 هم‌چو شاخ بید گردان چپ و راست که ز بادش گونه گونه رقصهاست

5 آنک خو کردست با شادی می این خوشی را کی پسندد خواجه کی

6 انبیا زان زین خوشی بیرون شدند که سرشته در خوشی حق بدند

7 زانک جانشان آن خوشی را دیده بود این خوشیها پیششان بازی نمود

8 با بت زنده کسی چون گشت یار مرده را چون در کشد اندر کنار