گفت از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 109

1 گفت اینک راست پذرفتم بجان کژ نماید راست در پیش کژان

2 گر بگویی احولی را مه یکیست گویدت این دوست و در وحدت شکیست

3 ور برو خندد کسی گوید دو است راست دارد این سزای بد خو است

4 بر دروغان جمع می‌آید دروغ للخبیثات الخبیثین زد فروغ

5 دل فراخان را بود دست فراخ چشم کوران را عثار سنگ‌لاخ