از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 73

1 از بن دندان بگفتش بهر آن کردمت بیدار می‌دان ای فلان

2 تا رسی اندر جماعت در نماز از پی پیغامبر دولت‌فراز

3 گر نماز از وقت رفتی مر ترا این جهان تاریک گشتی بی ضیا

4 از غبین و درد رفتی اشکها از دو چشم تو مثال مشکها

5 ذوق دارد هر کسی در طاعتی لاجرم نشکیبد از وی ساعتی

6 آن غبین و درد بودی صد نماز کو نماز و کو فروغ آن نیاز