گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 39

1 گفت با امر حقم اشراک نیست گر بریزد خونم امرش باک نیست

2 راضیم من شاکرم من ای حریف این طرف رسوا و پیش حق شریف

3 پیش خلقان خوار و زار و ریش‌خند پیش حق محبوب و مطلوب و پسند

4 از سخن می‌گویم این ورنه خدا از سیه‌رویان کند فردا ترا

5 عزت آن اوست و آن بندگانش ز آدم و ابلیس بر می‌خوان نشانش

6 شرح حق پایان ندارد همچو حق هین دهان بربند و برگردان ورق