1 گفت داودش خمش کن رو بهل این مسلمان را ز گاوت کن بحل

2 چون خدا پوشید بر تو ای جوان رو خمش کن حق ستاری بدان

3 گفت وا ویلی چه حکمست این چه داد از پی من شرع نو خواهی نهاد

4 رفته است آوازهٔ عدلت چنان که معطر شد زمین و آسمان

5 بر سگان کور این استم نرفت زین تعدی سنگ و که بشکافت تفت

6 همچنین تشنیع می‌زد برملا کالصلا هنگام ظلمست الصلا