1 در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد آن دلبر عیار مرا دید نشان کرد

2 من در پی آن دلبر عیار برفتم او روی خود آن لحظه ز من باز نهان کرد

3 من در عجب افتادم از آن قطب یگانه کز یک نظرش جمله وجودم همه جان کرد

4 ناگاه یک آهو به دو صد رنگ عیان شد کز تابش حسنش مه و خورشید فغان کرد

5 آن آهوی خوش ناف به تبریز روان گشت بغداد جهان را به بصیرت همدان کرد

6 آن کس که ورا کرد به تقلید سجودی فرخنده و بگزیده و محبوب زمان کرد

7 آن‌ها که بگفتند که ما کامل و فردیم سرگشته و سودایی و رسوای جهان کرد

8 سلطان عرفناک بدش محرم اسرار تا سر تجلی ازل جمله بیان کرد

9 شمس الحق تبریز چو بگشاد پر عشق جبریل امین را ز پی خویش دوان کرد