همسایهٔ حضرت شریف از شاه نعمت‌الله ولی غزل 273

1 همسایهٔ حضرت شریف است گر سایه لطیف یا کثیف است

2 انسان کبیر صورت اوست دریاب که معنی لطیف است

3 گر روح مدبرش بدانی انسان کبیر بس ظریفست

4 با عقل مگو حکایت عشق زیرا که مزاج او ضعیف است

5 این طرفه نگر که جمله عالم در غایت قوّت و نحیفست

6 معشوق خود است و عاشق خود عشقی که چو عشق ما عفیف است

7 در خلوت خاص سید ماست کاو خانهٔ خالی و لطیفست