چنین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2340

1 چنین می‌زن دو دستک تا سحرگاه که در رقص است آن دلدار و دلخواه

2 همی‌گو آنچ می‌دانم من و تو ولی پنهان کنش در ذکر الله

3 فغان کردن ز شیر حق بیاموز نکردی آه پرخون جز که در چاه

4 درآ چون شیر و پنجه بر جهان زن چه جنبانی به دستان دم چو روباه

5 ز بس پیوستگی بیگانه باشیم سلامم زان نکردی بر سر راه

6 چو قرآن را نداند جز که قربان بیا قربان شو اندر عید این شاه

7 شبی که عشق باشد میهمانم ببینم بدر را بی‌اول ماه