او از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 13

1 او وزیری داشت گبر و عشوه ده کو بر آب از مکر بر بستی گره

2 گفت ترسایان پناه جان کنند دین خود را از ملک پنهان کنند

3 کم کش ایشان را که کشتن سود نیست دین ندارد بوی مشک و عود نیست

4 سر پنهانست اندر صد غلاف ظاهرش با تست و باطن بر خلاف

5 شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست چارهٔ آن مکر و آن تزویر چیست

6 تا نماند در جهان نصرانیی نی هویدا دین و نه پنهانیی

7 گفت ای شه گوش و دستم را ببر بینی‌ام بشکاف و لب در حکم مر

8 بعد از آن در زیردار آور مرا تا بخواهد یک شفاعت گر مرا

9 بر منادی‌گاه کن این کار تو بر سر راهی که باشد چارسو

10 آنگهم از خود بران تا شهر دور تا در اندازم دریشان شر و شور