نه دیده مثل تو دیده نه از اهلی شیرازی غزل 1250

1 نه دیده مثل تو دیده نه کس نشان داده فرشته خوی و پریروی و آدمیزاده

2 تویی که سرو بلندت ز پاکدامنی قدم بدیده هیچ آفریده ننهاده

3 منم که جز بجمال تو همتم هرگز بر آفتاب فلک چشم مهر نگشاده

4 خدایرا مددی ای همای بخت که من گدای شهرم و با پادشه درافتاده

5 ز فیض میکده خالی کجا بود اهلی که سالهاست که چون خم بخدمت استاده

6 مرا چه چاره ز دیوانگی بود اهلی که کار من بحریفی پریوش افتاده