1 از ایشان چو دیگر نیامد به دست بیامد به تخت مهی برنشست

2 به مژده نوندی فرستاد تفت به نامه به طیهور گفت آنچه رفت

3 چو مژده به کوه بسیلا رسید ز طیهور نامد نشانی پدید

4 به جایش جهانجوی کارم به تخت نشسته برش شاد و پیروز بخت

5 چو آن نامه در پیش لشکر بخواند برآن نامه را هر کسی زر فشاند

6 فرستاده را کارم نیکدل ببخشید چندان که کردش خجل

7 وزآن پس دلش را چنان بود رای که آرد یکی مهربانی بجای