به از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 272

1 به دریا گذر کرد بار دگر بگردید کشور همه سربسر

2 کسی کاو ز فرمانش گردن کشید زمانه به خون برش دامن کشید

3 همان کوه طارق که نگشاد کس گشاد او به مردان با دسترس

4 جهاندیده گوید که آن هفت کوه ز دیدار او دیده گردد ستوه

5 نبیند سرِ تیغِ او تیره ابر ز بر رفتنش کُنْد چنگال ببر

6 گشاده میان و به پیوسته سر چنین آفریده ستشان دادگر

7 برآن هر یکی آبهای روان درختان و نیلوفر و ارغوان

8 چنان جای بگذاشت و اندر گذشت بیابان و دریا بریدند و دشت