هین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 546

1 هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود وارهد از حد جهان بی‌حد و اندازه شود

2 خاک سیه بر سر او کز دم تو تازه نشد یا همگی رنگ شود یا همه آوازه شود

3 هر که شدت حلقهٔ در زود برد حقه زر خاصه که در باز کنی محرم دروازه شود

4 آب چه دانست که او گوهر گوینده شود خاک چه دانست که او غمزه غمازه شود

5 روی کسی سرخ نشد بی‌مدد لعل لبت بی تو اگر سرخ بود از اثر غازه شود

6 ناقه صالح چو ز که زاد یقین گشت مرا کوه پی مژده تو اشتر جمازه شود

7 راز نهان دار و خمش ور خمشی تلخ بود آنچ جگرسوزه بود باز جگرسازه شود