اندر میزد حاتم از فرخی سیستانی دیوان اشعار 17

1 کاشکی کردمی از عشق حذر یا کنون دارمی از دوست خبر

2 ای دریغا که من از دست شدم نوز ناخورده تمام از دل بر

1 هر سپاهی را که چون محمود باشد شهریار یمن باشد بر یمین ویسر باشد بریسار

2 تیغشان باشد چو آتش روز و شب بد خواه سوز اسبشان باشد چوکشتی سال و مه دریا گذار

1 برفت یار من و من نژند و شیفته وار بباغ رفتم با درد و داغ رفتن یار

2 بدان مقام که بامن به می نشست همی بروزگار خزان و بروزگار بهار