گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو
2 هر گل نو ز گلرخی یاد همی‌کند ولی گوش سخن شنو کجا دیده اعتبار کو
3 مجلس بزم عیش را غالیه مراد نیست ای دم صبح خوش نفس نافه زلف یار کو
4 حسن فروشی گلم نیست تحمل ای صبا دست زدم به خون دل بهر خدا نگار کو
5 شمع سحرگهی اگر لاف ز عارض تو زد خصم زبان دراز شد خنجر آبدار کو
6 گفت مگر ز لعل من بوسه نداری آرزو مردم از این هوس ولی قدرت و اختیار کو
7 حافظ اگر چه در سخن خازن گنج حکمت است از غم روزگار دون طبع سخن گزار کو
ادامه توضیحات شاعر