گوئیا چشم ابر می از شاه نعمت‌الله ولی غزل 635

1 گوئیا چشم ابر می خارد کآب از چشمهاش می بارد

2 طرفه دریادلیست سقایم کآب از بهر ما همی آرد

3 آب آرد به سوی ما آری شرم از چشم ما نمی آرد

4 چشم ما آب می زند بر روی مژه هم قطره قطره بشمارد

5 آبیاری به آب دیده کنم هر که تخم محبتی کارد

6 آب چشم روان فرو شوید نقش غیری که دیده بنگارد

7 نعمت الله امین رندان است این امانت به اهل بسپارد