طمع وصل تو مجالم نیست از عطار نیشابوری غزل 114

1 طمع وصل تو مجالم نیست حصه زین قصه جز خیالم نیست

2 در فراق تو تشنه می‌میرم کز لبت قطره‌ای زلالم نیست

3 تو چو شمعی و من چو پروانه با تو بودن به‌هم مجالم نیست

4 دور می‌باشم از جمال تو زانک طاقت آن چنان جمالم نیست

5 می‌زیم با فراق و می‌گویم که تمنای آن وصالم نیست

6 گرچه وصل تو هست کار محال کار بیرون ازین محالم نیست

7 اگرم وصل تو نخواهد بود سر هیچی به هیچ حالم نیست

8 بی خودم کن که خود به خود تو بسی زانکه من تا خودم کمالم نیست

9 گر بسوزیم بند بند چو شمع دمی از سوختن ملالم نیست

10 من به بال و پر تو می‌پرم که دمی بر تو پر و بالم نیست

11 ور مرا بی تو پر و بالی هست آن پر و بال جز وبالم نیست

12 تا جگر گوشهٔ خودت خواندم گر جگر می‌خورم حلالم نیست

13 شرح درد تو چون دهد عطار زانکه یارای این مقالم نیست