ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 354

1 ز میخانه دگربار این چه بویست دگربار این چه شور و گفت و گویست

2 جهان بگرفت ارواح مجرد زمین و آسمان پرهای و هوی‌ست

3 بیا ای عشق این می از چه خمست اشارت کن خرابات از چه سوی‌ست

4 چه می‌گویم اشارت چیست کاین جا نگنجد فکرتی کان همچو مویست

5 نیاید در نظر آن سر یک تو که در فکر آنچ آید چارتویست

6 چو ز اندیشه به گفت آید چه گویم که خانه کنده و رسوای کویست

7 ز رسوایی به بحر دل رود باز که دل بحرست و گفتن‌ها چو جویست

8 خزینه دار گوهر بحر بدخوست که آب جو و چه تن جامه شویست