زاواز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 59

1 ای بحق پادشاه روی زمین وی بتو تازه گشته دولت و دین

2 ای ز آواز کوس نصرت تو مانده در گوش روزگار طنین

1 حبذا ای نسیم جان پرور وی مبارک پی خجسته ا ثر

2 ای زفر تو خاک دیبا پوش وی زدست تو آب جوشنگر

1 ای نقشبند عالم جان اندرین جهان نی نی که نیست هیچ پذیرای نقش جان

2 تو صورت جمالی لابل که گشته معنی آن که خود نبود صورتی روان