خوش در میخانه‌ای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1014

1 خوش در میخانه‌ای بگشاده‌ایم باده‌نوشان را صلایی داده‌ایم

2 جام می بر دست و رندانه مدام سر به پای خم می بنهاده‌ایم

3 در خرابات مغان مست و خراب بر در میخانه‌ای افتاده‌ایم

4 خرقهٔ خود را به می شستیم پاک فارغ از تسبیح وز سجاده‌‌ایم

5 در هوای عاشق باده‌پرست دایماً بنشسته یا استاده‌ایم

6 بندهٔ سید شدیم از جان و دل از همه ملک جهان آزاده‌ایم