وقتت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1231

1 وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش جمشید تو را چاکر خورشید تو را مفرش

2 بخرام بیا کاین دم والله که نمی‌گنجد نی میوه و نی شیوه نی چرخ و مه و مه وش

3 جز ما و تو و جامی دریا کف خوش نامی چون دیگ مجوش از غم چون ریگ بیا درکش

4 زان سوی چو بگذشتم شش پنج زنش گشتم یا رب که چه‌ها دارد زان جانب پنج و شش

5 ناساخته افتادم در دام تو ای خوش دم ای باده در باده ای آتش در آتش

6 نی بس کن و نی بس کن خود را همه اخرس کن کاین نیست قرائاتی کش فهم کند اخفش