ای به حُسن آفتاب چاکر از خیالی بخارایی غزل 322

1 ای به حُسن آفتاب چاکر تو کیست مه تا شود برابر تو

2 گرنه چشم تو ساحرست چرا عالم حُسن شد مسخّر تو

3 ای سرشک آب روی من بر خاک چند ریزی که خاک بر سرتو

4 غم همی خور دلا چو می دانی که جز این طمعه نیست در خور تو

5 گفته ای بر درم خیالی کیست در طریق وفا سگ در تو