ای صلاح ملک و از امیر معزی نیشابوری قصیده 95

1 ای صلاح ملک و دین در عالم‌ کون و فساد دین یزدان را پناه و ملک سلطان را عماد

2 در جلالت نیست پیش بخت توکوه بلند در سخاوت نیست دریا پیش جود تو جواد

3 از معالی هست کردارت همیشه منتخب وز معانی هست گفتارت همیشه مستفاد

4 ایزد دارنده را و گنبد گردنده را هستی از تقدیر و از تاثیر مقصود و مراد

5 اختیارت کرد سلطان از ندیمان همچنانک‌ صاحب عادل ز فرزندان و یزدان از عِباد

6 هر که دارد در ره دولت نهاده یک قدم مهر توست او را دلیل و شکر تو اِنعام و زاد

7 هر مسلمان اعتقادی دارد اندر مهر تو خاصه من خادم کجا دارم خلوص اعتقاد

8 حضرت تو هست کعبه خدمت تو هست حج من رهی هستم چو مُحرِم مانده اندر اجتهاد

9 گرچه از دیدار تو محروم ماندم یک دو بار مُحرِم محروم را بر همت توست اعتماد

10 تاکه اندر جان و تن وصف‌کثیف است و لطیف تا که اندر روز و شب نَعت بیاض است و سواد

11 تیره بادا از بقای عمر تو چشم فنا بسته بادا بر صلاح کار تو دست فساد