1 سرکرد وصف خوبی رویت، زبان ما بگرفت خوبی تو، سخن از دهان ما

2 گر پادشاهی همه عالم بما دهند غیر از غم تو هیچ نباشد از آن ما

3 چون ایمن از حمایت گردون شود کسی؟ تیغ سپرنماست فلک بهر جان ما

4 زینسان که ما زدیم بلب مهر خامشی دشمن چگونه ساخت سخن از زبان ما؟

5 ایمن بود ز تفرقه، گنج از نهفتگی گردیده بی نشانی ما، پاسبان ما

6 یکسو غم لباس و، دگر سوی فکر نان سرداده زندگی چه بلاها بجان ما؟

7 واعظ مصاف ما چو به تیغ شکستگی است هرگز نکرده پشت به دشمن کمان ما