ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1310

1 ای ناطق الهی و ای دیده حقایق زین قلزم پرآتش ای چاره خلایق

2 تو بس قدیم پیری بس شاه بی‌نظیری جان را تو دستگیری از آفت علایق

3 در راه جان سپاری جان‌ها تو را شکاری آوخ کز این شکاران تا جان کیست لایق

4 مخلوق خود کی باشد کز عشق تو بلافد ای عاشق جمالت نور جلال خالق

5 گویی چه چاره دارم کان عشق را شکارم بیمار عشق زارم ای تو طبیب حاذق

6 لطف تو گفت پیش آ قهر تو گفت پس رو ما را یکی خبر کن کز هر دو کیست صادق

7 ای آفتاب جان‌ها ای شمس حق تبریز هر ذره از شعاعت جان لطیف ناطق