خدا بتان جفا کیش را وفا از خیالی بخارایی غزل 162

1 خدا بتان جفا کیش را وفا بخشد ندامت از ستم و توبه از جفا بخشد

2 تو را ز حُسن و ملاحت هر آنچه باید هست ولی طریقهٔ مهر و وفا خدا بخشد

3 کرامتی به از این نیست زاهدا که کریم مرا نیاز و تو را توبه از ریا بخشد

4 ز جور و کین تو باشد که ای رقیب مرا خدای صبر دهد یا تو را حیا بخشد

5 امید و بیم خیالی از این دو بیرون نیست که عشق او کُشدش از فراق یا بخشد