برو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2416

1 برو برو که به بز لایق است بزغاله برو که هست ز گاوان حیات گوساله

2 برو برو که خران گله گله جمع شدند خر جوان و خر پیر و خر دو یک ساله

3 ز ناله تو مرا بوی خر همی‌آید که خر کند به علف زار و ماده خر ناله

4 دماغ پاک بباید برای مشک و عبیر گلوله‌های پلیدی برای جلاله

5 در آن زمان که خران بول خر به بو گیرند زهی زمان و زهی حالت و زهی حاله

6 میا میا که به میدان دل خران نرسند به صد هزار حیل می‌رسند خیاله

7 دلاله کیست بلیس این عروس دنیا را عروس را تو قیاسی بکن ز دلاله

8 خموش باش سخن شرط نیست طالب را که او ز اشارت ابرو رسد به دنباله