بده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2887

1 بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی کف دریا چه کند خواجه به جز دریایی

2 چون تو خواهی که شکرخایی غلط اندازی ز پی خشم رهی ساعد و کف می‌خایی

3 صنما مغلطه بگذار و مگو تا فردا چون تویی پای علم نقد که را می‌پایی

4 ترشم گفتی و پیش شکر بی‌حد تو عسل و قند چه دارند به جز سرکایی

5 گر چه من روترشم لیک خم سرکه نیم ور چه هر جا بروم لیک نیم هرجایی

6 گر تو خوبی و منم آینه روی خوشت پیش رو دار مرا چونک جهان آرایی

7 نی غلط گفتم سرمست بدم زفت زدم کی بود آینه را با رخ تو گنجایی

8 نو فسونی است مرا سخت عجب پیشتر آ تا به گوش تو فروخوانم ای بینایی