بده آن راح روان پرور ریحانی از خواجوی کرمانی غزل 30

1 بده آن راح روان پرور ریحانی را که به کاشانه کشیم آن بت روحانی را

2 من بدیوانگی ار فاش شدم معذورم کان پری صید کند دیو سلیمانی را

3 سر به پای فرسش در فکنم همچون گوی چون برین در کشد آن ابلق چوگانی را

4 برو ای خواجه اگر زانکه بصد جان عزیز میفروشند بخر یوسف کنعانی را

5 گر تو انکار کنی مستی ما را چه عجب کافران کفر شمارند مسلمانی را

6 ابر چشمم چو شود سیل فشان از لاله کوه در دوش کشد جامهٔ بارانی را

7 کام درویش جزین نیست که بر وفق مراد باز بیند علم دولت سلطانی را

8 چشم خواجو چو سر طبلهٔ در بگشاید از حیا آب کند گوهر عمانی را

9 دل این سوخته بربود و بدربان گوید که بران از درم آن شاعر کرمانی را