به وقت خواب از جلال الدین محمد مولوی غزل 2249

1 به وقت خواب بگیری مرا که هین برگو چو اشتهای سماعت بود بگه‌تر گو

2 چو من ز خواب سر و پای خویش گم کردم تو گوش من بگشایی که قصه از سر گو

3 چو روی روز نهان شد به زیر طره شب بگیریم که از آن طره معنبر گو

4 فتاده آتش خواب اندر این نیستان‌ها تو آمده که حدیث لب چو شکر گو

5 و آنگهی به یکی بار کی شوی قانع غزل تمام کنم گوییم مکرر گو

6 بیا بگو چه کنی گر ز خوابناکی خویش به تو بگوید لالا برو به عنبر گو

7 از آنچ خورده‌ای و در نشاط آمده‌ای مرا از آن بخوران و حدیث درخور گو

8 ز من چو می‌طلبی مطربی مستانه تو نیز با من بی‌دل ز جام و ساغر گو

9 من این به طیبت گفتم وگر نه خاک توام مرا مبارک و قیماز خوان و سنجر گو