گرخیال عارضش بنمایدت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 112

1 گرخیال عارضش بنمایدت نقشی به خواب نقشبندی کن روان بر آب چشم ما چو آب

2 آینه بردار و تمثال جمال او نگر جام می بستان که ساقی می نماید در شراب

3 سنبل زلفی که بینی نافه ای دان پر ز مشک در چمن هر گل که چینی شیشه ای دان پر گلاب

4 بر در میخانه بگذر تا ببینی آن یکی مست با رندان نشسته باده نوشان بی حجاب

5 ذره ای از نور او بنموده خوش ماهی تمام سایه بان حسن او را سایه کرده آفتاب

6 ساقی ما می به ما از خم وحدت می دهد بی حسابش نوش کن کاین را نمی باشد حساب

7 نعمت الله می دهد فتوی که این می را بنوش من حلالش می خورم والله اعلم بالصواب