گر سگان تو انیس من محزون از اهلی شیرازی غزل 436

1 گر سگان تو انیس من محزون شده اند آهوانند که همصحبت مجنون شده اند

2 ایکه در حلقه بزم طربی یاد آور زان اسیران که درین دایره بیرون شده اند

3 خاک راهند ز جور تو بتان با همه ناز نازنینان بنگر کز ستمت چون شده اند

4 آفتابی تو و عیسی صفتان ذره تو خاک راهند اگر بر سر گردون شده اند

5 تو خطان با همه جان بخشی لعل لب خوش فتنه آن خط سبز و لب میگون شده اند

6 دل پریشانی عشاق چو اهلی ز لب است دردمندان تو آشفته نه اکنون شده اند