گر جفا می کند وفا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 289

1 گر جفا می کند وفا آنست ور فنا می دهد بقا آنست

2 نور چشم است و در نظر داریم نظری کن ببین بیا آنست

3 دُرد دردش بنوش و خوش می باش دردمندی تو را دوا آنست

4 قدمی تو در آ درین دریا طلبش کن که آشنا آنست

5 هر که غیری ز شاه ما جوید نزد یاران ما گدا آنست

6 به خرابات هر که فانی شد رند سرمست بینوا آنست

7 هر که گردد غلام سید ما سید ملک دو سرا آنست