گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2489

1 گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری تا نفروشی ای صنم کز مه و مهر خوشتری

2 ور دو هزار جان و دل بر در تو وطن کند در مگشای ای صنم کز دل و جان تو برتری

3 آینه کیست تا تو را در دل خویش جا دهد ای صنما به جان تو کینه در بننگری

4 دست مده تو چرخ را تا که به پیش اسب او غاشیه تو را کشد بر سر خود به چاکری

5 دولت سنگ پاره‌ای گر چه بیافت چاره‌ای در تن خویش بنگرد بیند وصف گوهری

6 ای دل بازشکل من جانب دست عشق او با پر عشق او بپر چند به پر خود پری

7 در پی شاه شمس دین تا تبریز می‌دوان لشکر عشق با وی است رو که تو هم ز لشکری