گر قدح با لب میگون تو از خیالی بخارایی غزل 220

1 گر قدح با لب میگون تو لافی دارد زو نرنجی که به غایت دل صافی دارد

2 سینه از زخم فراق تو چنان شد نی را که به هر جا که نهی دست شکافی دارد

3 چشم فتّان تو پیوسته ز ابرو و مژه صف کشیده ست و به عشّاق مصافی دارد

4 محرم کوی تو محروم ز دیدار چراست چون به گرد حرمِ کعبه طوافی دارد

5 گر کسی پیش خیالی کند اظهار سخن هیچ کس را سخنی نیست که لافی دارد