گر، ای نسیم، ترا ره از امیرخسرو دهلوی غزل 1182

1 گر، ای نسیم، ترا ره دهنده در حرمش ببوسی از من خاکی نشانه قدمش

2 بخوان به حضرت او زینهار از سر سوز تحیتی که نوشتم، همه به خون رقمش

3 ز بعد عرض تحیت اگر به ما برسد غریب تا نشماری ز غایت کرمش

4 میان دلبر و دل حاجت رسالت نیست ولیک هم بنوشتیم ماجرای غمش

5 به تشنگان بیابان بحر باز رسان که آب خضر نیابی ز رشحه قلمش

6 طراز زر نبود زیب جامه عشاق بر آستین بود از داغ عاشقی علمش

7 ز خون دیده خسرو عجب مدار که خلق به جای نقل جگر می دهند دمبدمش