گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1242

1 گر لاش نمود راه قلاش ای هر دو جهان غلام آن لاش

2 ای دیده جهان و جان ندیده جانست جهان تو یک نفس باش

3 گردیست جهان و اندر این گرد جاروب نهان شدست و فراش

4 این مشعله از کجاست بینی آن روز که بشکنی چو خشخاش

5 عشقی که نهان و آشکارست خون ریز و ستمگرست و اوباش

6 چون کشته شوی در او بمانی من مات من الهوی فقد عاش

7 عشقست نه زر نهان نماند العاشق کل سره فاش

8 لا حسن یلد حیث لا عشق شاباش زهی جمال شاباش