گر گلسه لطفدین گوزه، اول از واعظ قزوینی غزل 401

1 گر گلسه لطفدین گوزه، اول ماهپاره مز مشکل که گلمیه گوزه آخر ستاره مز

2 بس کیسه لر که تیکمیشدی جور تیغنه بیدرد بخیه قویمدی گوز آچه یاره مز

3 تا یمز فروغ جوهز مز تا وطنده یوق اولمز چراغ حقسمه قاشدین شراره مز

4 دویدوک که بو جهان نه مقام قرار دور آندم که دیر دیلر حرکت گاهواره مز

5 طوفان فتنه دور نه عجب گوزکی سویی تک گر باسمسونک ایاغ آرایه کناره مز

6 عبرت گوزینده گورنجه بی اعتبار دور دنیا کوچر دوز اتماقه گیتمز نظاره مز

7 دولمیش ز بسکه گوهر مز اول محیط دین بیر قطره یک و لیک گو رو نماز کناره مز

8 واعظ یار اشمز بیزه جز دردمند لوق بیچاره لوقدین اوزگه ندور داخلی چاره مز